Τα Φροντιστήρια.. στην Αμερική

Ναι, καλά διαβάσατε.. Τα φροντιστήρια ΔΕΝ τα έχουμε στην Ελλάδα κατά αποκλειστικότητα!

Το σπίτι μου βρίσκεται σε μια σχετικά αραιοκατοικημένη περιοχή. Με αρκετά φαστφουντ-άδικα κοντά και ένα τεράστιο υπαίθριο πάρκινγκ το οποίο ελάχιστες φορες γεμίζει με αυτοκίνητα.

Όμως, κάθε φορά που επέστρεφα στο σπίτι μου το βράδυ, καμιά εκατοστή αυτοκίνητα ξεφύτρωναν από το πουθενά! Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα ανήκουν στους πελάτες των φαγάδικων. Έλα όμως που τα φαγάδικα είχαν ελάχιστο κόσμο εκείνη την ώρα.

Τότε λοιπόν, σε ποιον άραγε ανήκουν τόσα αυτοκίνητα;;
Λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει ένα ωραιότατο φροντιστήριο για φοιτητές.
Δεν τα σκάνε μόνο στο πανεπιστήμιο(μιλάμε για κάτι χιλιάδες $$ το εξάμηνο) αλλά και στο φροντιστήριο. Και ως ένα σημείο δικαιολογημένο, γιατί εδώ το εύκολο είναι να μπεις και το δύσκολο είναι να βγεις από το πανεπιστήμιο.

Και εγώ αναρωτιέμαι τώρα με το μυαλουδάκι μου: στην Ελλάδα λέμε ότι φταίνε οι καθηγητές, το κτιριακό, οι εξετάσεις, τα κακογραμμένα βιβλία, η υποχρηματοδότηση, τα κυλικεία, η αυλή κλπ κλπ... ΕΔΩ μπορεί κανείς να μου πεί τι σκατά φταίει και τόσα άτομα συνοστίζονται στο φροντιστήριο; Εγκαταστάσεις άψογες, βιβλιοθήκη με άπειρο υλικό, καθηγητές από τους καλύτερους στον τομέα τους αλλά και βοηθοί που αξιολογούνται συνεχώς..

Μήπως τελικά φταίει η νοοτροπία και όχι οι υπάρχουσες συνθήκες;

Μου φαίνεται θα μείνω με την απορία..

Προσαρμογή..

Προσαρμογή; Μίλησε κανείς για προσαρμογή; Είμαι από τα άτομα που φοβούνται τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους αλλά (δεν ξέρω πως κάθε φορά γίνεται) και χρειάζομαι ελάχιστο χρόνο προσαρμογής. Τον τελευταίο 1.5 μήνα έχω εγκατασταθεί στο Τέξας(σε μια μικρή πόλη..σαν χωριό θα έλεγα) και νιώθω σα να ζω χρόνια.
Οι άνθρωποι είναι από τους ευγενέστερους που έχω συναντήσει. Σου προσφέρουν βοήθεια πριν τη ζητήσεις. Αυτό είναι και ένας από τους λόγους που ο εθελοντισμός είναι τόσο έντονος εδώ.

Το πανεπιστήμιο παρέχει τα πάντα από συμβουλευτική/ψυχολογική/ιατρική υποστήριξη μέχρι και γυμναστήριο. Όλα φυσικά με το αζημείωτο..

Όμως δύο πραγματα με εντυπωσίασαν πιο πολυ. Το πρώτο είναι η υποστήριξη(χρηματική και μη) σε ομάδες φοιτητών που το χρειάζονται όπως οι διεθνείς και έγχρωμοι φοιτητές, γυναίκες κλπ. και το δεύτερο είναι το κίνητρο. Όποιος κάνει καλά τη δουλειά τού του το αναγνωρίζουν (είτε καθαρίζει σκάλες, είτε διδάσκει). Άλλωστε υπάρχουν τόσα βραβεία να φαν και οι κότες.

Πάντως αυτό που δεν πρόκειται να συνηθίσω ποτέ είναι τα γεμάτα Mcdonalds πρωινιάτικα(8-9) με ένα σωρό κόσμο μέσα να τρώει χάμπουργκερς και να πίνει κόκα κόλα. Έλεος!

Back again!

Πάνε 2 μήνες που έγραψα τελευταία φορά στο blog και στη ζωή μου αυτούς τους δυο μήνες έχουν έρθει τα πάνω-κάτω σε όλους τους τομείς. Με λίγα λόγια έζησα ένα χρόνο συμπυκνωμένο σε 2 μήνες..και έπεται συνέχεια.

Μεταξύ των highlights και η "μετανάστευσή" μου στο Τέξας που ελπίζω να αποδειχθεί καλή επιλογή (για την ακρίβεια δεν υπήρχαν και πολλές..). Το ταξίδι μου έτυχε να συμπέσει με την μέρα που πάρθηκαν τα μέτρα ασφαλείας σε αεροδρόμια του Λονδίνου και ΗΠΑ... and guess what..ενδιάμεσος προορισμός ήταν το Λονδίνο..Δε θα σταθώ στο ότι δεν επιτρέπονταν στους επιβάτες χειρασποκευές στο αεροπλάνο..αν και αυτό κόστισε στο καινούριο laptop μου ένα..ραγισματάκι!

Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι η εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας και η φύσικότητα με την οποία τα δεχόμαστε. Φυσικά και όλα αυτά έχουν σκοπό την ασφάλεια των ταξιδιωτών..Αλλά ρε παιδί μου και λίγη διακριτικότητα δε θα έβλαπτε! Και όταν λέω αυτά εννοώ ότι ο έλεγχος για την επιβίβαση στο αεροπλάνο για ΗΠΑ ήταν εξονυχιστικός (2 σωματικοί έλεγχοι) αλλά τουλάχιστον οι άνθρωποι δεν ήταν πιεστικοί έκαναν χιούμορ και το βασικότερό ήταν ευγενικοί και δε μας συμπεριφέρονταν σαν να είμαστε ύποπτοι τρομοκράτες!

Τα πράγματα άλλαξαν όταν φθάσαμε ΗΠΑ..Όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο μας περίμεναν καμιά δεκαριά αστυνομικοί και ένα χαριτωμένο σκυλάκι που μας μύριζε για να ανακαλύψει ποιος τελικά κουβαλά την αναθεματισμένη βόμβα! Στη συνέχεια μας έδωσαν εντολή να κάνουμε τρεις σειρές ο ένας πίσω από τον άλλον και στη συνέχεια να πάμε στους επόμενους ελέγχους με προσοχή να μη χαλάσουμε τη σειρά μας!!!!Ακολούθησαν τα συνηθισμένα με τον έλεγχο της βαλίτσας που δε πα να σιδέρωνες 2 μέρες τα ρούχα σου, για την ασφάλεια σου θα παραλάβεις κουρέλια και θα πεις και ευχαριστώ!

Αυτό το ταξίδι άλλαξε ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμουνα μέχρι στιγμής τα μέτρα ασφαλείας. Πραγματικά, με αηδίασε ο τρόπος που μας αντιμετώπισαν. Σε καμία περίπτωση ο φόβος για μια νέα επίθεση δεν δικαιολογεί αυτήν την απαράδεκτη συμπεριφορά σε αθώους πολίτες..Η τρομοκρατία τελικά τον πέτυχε τον στόχο της.

Αγώνας Μακράς Διαρκείας

Όλον αυτόν τον καιρό είχα σαν σκοπό να μην πάρω θέση για τις καταλήψεις.. Αλλά ακούγοντας τους εκπροσώπους των συντονιστικών των καταλήψεων στην τηλεόραση μένω άναυδη κάθε φορά.. Δεν αναφέρομαι στις απόψεις που υποστηρίζουν ούτε με ενδιαφέρει να τις σχολιάσω. Αλλά ο λόγος τους.. πιο ξύλινο και φανατισμένο λόγο δεν ακούς ούτε από τον πολιτικό που κάθεται δίπλα τους. Απαντήσεις που θυμίζουν ρομπότ, με συγκεκριμένες εκφράσεις που τις έχουμε μάθει πια απέξω όλοι. Στατικές απόψεις, που λες και τους έχουν υπνωτίσει για να μένουν κολλημένοι σε αυτές και να μην ακούνε ΤΙΠΟΤΕ άλλο. Κι όλα αυτά από άτομα ηλικίας γύρω στα 22 (εντάξει μερικοί έχουν "ξεμείνει" και έχουν φθάσει τα 27, δε θα κολλήσουμε εκεί..). Είναι θλιβερό..

Α!Έχω βαρεθεί και αυτό το επιχείρημα περί πλειοψηφίας που ψηφίζει για κατάληψη. Θες αγώνα πραγματικό; πραγματική θυσία; τότε κάνε αποχή!Να δουμε εκεί πια πλειοψηφία θα σε ακολουθήσει αλλά και για να σεβαστείς τη "μειοψηφία" που έχει αντίθετη άποψη..

Περί σκουπιδιών..

Χθες κάνοντας βόλτα στην παραλία του Βόλου, κατά τις 2 το πρωί, αντίκρυσα για άλλη μια φόρα τη συλλογή από μπουκάλια, αποτσίγαρα, χαρτάκια που αφήνουν στα παγκάκια και στα πεζούλια οι γνωστές άγνωστες παρέες.. Που βρίσκονταν οι κάδοι; μόλις 5 μέτρα από το σκουπιδαριό που είχε δημιουργηθεί. Με τον αέρα που είχε κιόλας, τα σκουπίδια δοκίμαζαν να δροσιστούν και στη θάλασσα..

Έλεος.. τι πρέπει να γίνει για να συμμορφωθούν όλοι αυτοί οι κακομαθημένοι βρωμιάρηδες; Στη Μύκονο, που είχα πάει πριν από τρία χρόνια, η βρώμα και τα σκουπίδια που υπήρχαν κάτω ειδικά κοντά στη θάλασσα δεν περιγράφονται. Δεν ευθύνονταν μόνο οι Έλληνες για αυτό, αλλά και οι ξένοι που στη χώρα τους φυσικά δεν έχουν την ίδια κακιά συνήθεια.. Κανείς όμως δε λέει γι αυτό.. Ξέρουμε να λέμε μόνο ότι έχουμε τα πιο όμορφα νησιά κλπ κλπ..

Θέλω το διαβατήριό μου ΤΩΡΑ!

Για ανανέωση διαβατηρίου - από τότε που την ανέλαβε η αστυνομία - πρέπει κάποιος να φτύσει αίμα... Κι αυτό γιατί χρειάζεται πρώτα και η ανανέωση της ταυτότητας. Οπότε όλοι έχουν πέσει με τα μούτρα για να αλλάξουν την ταυτότητα τους..

Πάω κι εγώ μια μέρα χαρούμενη στο τμήμα της περιοχής μου. Ουτε κόσμος, ούτε ουρές σχεδόν άδειο!! "Ωραία" λέω από μέσα μου σε κανα μισάωρο θα είμαι τελειωμένη..Ρωτάω, για επιβεβαίωση, τον μοναδικό άνθρωπο που περίμενε αν ήταν κι αυτός για ανανέωση ταυτότητας. Και μου απαντάει καταφατικά..ΑΛΛΑ ότι είχε κλείσει ραντεβού εδώ και ΈΝΑ ΜΉΝΑ!!!!!ΟΡΙΣΤΕ?!?!?! τρέχω στον πρώτο αστυνομικό που βρήκα ο οποίος μου επιβεβαίωσε ότι έτσι έχει η κατάσταση και μου έδωσε τον αριθμό για να κλείσω ραντεβου.. Τηλεφωνώ στο καπάκι και ακούω η δύστυχη ότι το ραντεβού μου θα είναι στις 30 ιουνίου (εγώ τηλεφώνησα στις 26 μαΐου..). Της λέω ότι "είναι επείγον, πρέπει να φύγω!" μου λέει ότι "όλοι βιάζονται πια, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ..". Μετάφραση: "μέσον βρες για να γίνει η δουλειά σου στο πι και φι"

Πάνω από ένα μήνα για την ταυτότητα (κι όλα αυτά επειδή γράφει η παλιά ότι είμαι μαθήτρια) και βάλε δεν ξέρω κι εγώ πόσο για το διαβατήριο...Ώρες, ώρες σιχαίνομαι που ζω σε αυτήν τη χώρα..

Μπραβο ACER!

Τον τελευταίο καιρό μου συνέβησαν αρκετές ατυχίες και μια από αυτές ήταν να μου χαλάσει και το laptop (Acer aspire 1524Wlmi) που έιχα αγοράσει πριν από 1.5 χρόνο. Ευτυχώς τα αρχεία μου τα έσωσα τελευταία στιγμή (με το back up δεν έχω καλή σχέση..) γιατί αν είχα KAI τέτοιου είδους απώλεια δε μου έμενε πουθενά αλλού να πάω από το Survivor.
Τελικά, μετά από επικοινωνία με το service της ACER, το laptop στάλθηκε στην Ιταλία.. Δεν έχω παράπονο, από τη στιγμή που τους ανέφερα το πρόβλημά μου (σημείωση : προνόησα και αγόρασα την αντίστοιχη εγγύηση μαζί με το laptop,σε διαφορέτική περίπτωση δε ξέρω πόσο θα έβγαινε το μαλλί) και βγήκε ο αριθμός επισκευής σε 20' ήρθε το courier στο σπίτι μου για να παραλάβει το καμάρι μου.. Με διαβεβαίωσαν δε, ότι σε 10 εργάσιμες μέρες θα το έχω και πάλι πίσω.Εύτυχως, βρέθηκε ένα δεύτερο μηχάνημα για τις μέρες που θα μεσολαβούσαν μέχρι την επισκευή.. ευτυχώς λέω!!
Μετά από αρκετά τηλέφωνα στο service και αφου περάσαν οι 7 εργάσμες μέρες, διαπιστώσαμε ότι για ένα ανταλλακτικό καθυστερούσε η επισκευή.. Τώρα αν αυτό το ανταλλακτικό ήταν όλο το laptop δεν ξέρω.. Το μόνο σίγουρο είναι οτί το laptop είχε πρόβλημα υπερθέρμανσης αλλά αυτό δεν είχε γίνει αντιληπτό παρά μόνο την τελευταία εβδομάδα πριν χαλάσει.. Όυτε μπορούσα να φανταστώ ότι ένα pc που τρέχει κατακαλόκαιρο, το λιγότερο, 4 ώρες matlab θα έπεφτε τόσο άδοξα (σνιφ σνιφ..)!!

Τη τρίτη μέρα του Πάσχα και αφου είχαν περάσει 14 εργάσιμες μέρες, ήμουν αποφασισμένη να τους πάρω τηλέφωνο και να τους τα πω ένα χεράκι. Με πρόλαβαν όμως οι ίδιοι (πριν από εσάς για σας) και η πρώτη κουβέντα που άκουσα ήταν ότι η επισκευή του laptop θα καθυστερούσε κι άλλο...Μούγκα εγώ, λέω από μέσα μου: "θα τα κρατήσω και μόλις μου πει ότι έχει να μου πει, θα τον βρίσω πολιτισμένα (παντα!)". Και πάλι όμως με πρόλαβε και μου είπε ότι η Acer λόγω αυτής της καθυστέρησης αναλαμβάνει να το αντικαταστήσει με κάποιο καλύτερο (5022 WLMI) και μάλιστα με ρώτησε αν εγώ δέχομαι!!!! Η συνέχεια είναι λίγο εως πολύ γνωστή.. Αν και δεν είχα ανάγκη την αναβάθμιση, γιατί το laptop με κάλυπτε πλήρως, δε μου έκατσε καθόλου άσχημα!

Διδάγματα:
1) μαζί με το Acer laptop μας αγοράζουμε ΠΑΝΤΑ εγγύηση- αν είναι και η PLUS ακόμα καλύτερα!
2) από αυτά που έχω ακούσει και διαβάσει σε διάφορα forums για το service της Acer διαπιστώνω ότι η εικόνα μάλλον θα ήταν απογοητευτική και ίσως κάτι πάει να αλλάξει τώρα τελευταία (ελπίζω!).
3) πάντα ένα 2o μηχάνημα (όσο αρχαιολογια και αν φαίνεται!!) είναι αναγκαίο αν το 1o είναι laptop!

Αυτά! Προς το παρόν καλή επιτυχια στη Ferrari (που παρεπιπτόντως έχει την Acer χορηγό ;)

Ferrari...σκέτη απογοήτευση..

Δυστυχώς το κακό τρίτωσε στον τρίτο αγώνα..Εξαιρώντας την καλή αρχή που έγινε στο Μπαχρέιν τίποτα δε μπορεί να δικαιολογήσει τα αισιόδοξα σχόλια για νίκες και πρωταθλήματα που διαβάζαμε όλο το χειμώνα από αδηγούς και μηχανικούς.. Αν λάβουμε υπόψιν ειδικά ότι η πέρσινή χρονιά δεν απαιτούσε και εξέλιξη του μονοθεσίου μέχρι τους τελευταίους αγώνες (αφού δεν υπήρχε προοπτική διεκδίκησης πρωταθλήματος) τότε απορώ για την δουλειά που γίνεται τελικά σε αυτήν την ομάδα..

Δε λέω, ότι δεν καλομάθαμε τα τελευταία χρόνια με τις νίκες και τα πρωταθλήματα αλλά από μια ομάδα αυτού του επιπέδου θα περίμενε κανείς λίγα λόγια και περισσότερα στην πράξη. Ελπίζω στην Imola να αναστραφεί η τωρινή κατάσταση αλλά τις ίδιες ελπίδες είχα και για Μαλαισία και ειδικά για Αυστραλία.. σνιφ σνιφ.. :(

Καθαρή Δευτέρα...

Να θυμηθώ να μην ξαναβγώ από το σπίτι μου άλλη Καθαρή Δευτέρα, ειδικά αν πρόκειται για φαγητό, έστω και αν πρόκειται να μεινω νηστική..

Όλα τα Βολοτσιπουράδικα ήταν γεμάτα ήδη από τις 13:00.. Δηλαδή κάποιοι πήγαν να πιασουν θέση (ok μπορεί και να πεινούσαν(;)) από τις 12:30.. Στις 14:00 πάντως δεν υπήρχε τσιπουράδικο που να έχει τραπέζι διαθέσιμο ούτε για δείγμα.

Οι "τυχεροί" που πρόλαβαν να βρουν τραπέζι μπορούσαν πολύ εύκολα να κάνουν γνωριμίες με τους αυτούς των διπλανών τραπεζιών αφού εν λόγω αποστάσεις ήταν της τάξης των εκατοστών! Όλο το μαγαζί μια παρέα ενα πραμα... Πάντως δεν μπορώ να πω...οι σαρδέλες υπήρχαν σε αφθονία...

Από τις 4:30 και έπειτα η κατάσταση ήταν ασφαλώς καλύτερη. Τώρα αν είχε απομείνει ψαράκι για δείγμα αυτό είναι μια άλλη ιστορία άντε και του χρόνου!

My Little Hamster!