Update..

Από που να πρωτοξεκινήσω.. Ντάλα καλοκαίρι το προηγούμενο post από Ελλάδα (μου λείπει πολυ..) και τώρα στο College Station φθινόπωρο μεν, αλλά με καλοκαιρινό καιρό.. 9 οκτωβρίου και εδώ σκάει ο τζιτζικας..
Μόνο σε εξωτερικό χώρο αυτό, γιατί σε οποιοδήποτε κτίριο και να μπω χρειάζομαι και το γουναρικό μιας και στους 20 βαθμούς στην καλύτερη περίπτωση το αιρ-κοντίτιον! Και άντε αυτό υποφέρεται κάπως όταν πας για ψώνια ή για φαγητό κάπου (στην τελευταία περίπτωση παραγγέλνεις κάτι καυτερό και έρχεται στα ίσα του το πραμα..). Το πρόβλημα μου είναι ότι αυτή την κατάσταση έχω να την αντιμετωπίσω καθημερινά στο κτίριο που βρίσκεται το δωμάτιο (μπουντρούμι) που είναι το γραφείο μου..
Η κατάσταση έχει ως εξής:
ξυπνάω πρωί και με την τσίμπλα στο μάτι αρπάζω ότι πιο καλοκαιρινό έχω. Στη διαδρομή, φυσικά με τα ποδαράκια, μου βγαίνει η γλώσσα έξω από τη ζέστη.. Φθάνω μέσα στον ιδρώτα, ένα σκέτο σίχαμα..Ξαφνικά κάθε σκέψη χάνεται! Ανοίγω την πόρτα του κτηρίου και Κ-Ρ-Υ-Ο (ααααααχ)!
Τις επόμενες ώρες η κατάσταση σταδιακά εξελίσσεται από ευχάριστη σε απλά υποφερτή και σε κάνα 2ωρο η θερμοκρασία μου φαίνεται πολική. Το χειρότερο είναι το δωμάτιο των βασανιστηρίων ή αλλιώς η αίθουσα που κάνουμε τις συναντήσεις 17 Βαθμοί! μπρρρ . Όλα αυτά ώσπου να ξανανοίξει η πορτούλα του κτηρίου και να από την συντήρηση να επιστρέψω στον φούρνο.

Το πιο ενδιαφέρον που άκουσα πριν λίγο καιρό είναι ότι σε αρκετά κτίρια εντός του πανεπιστημίου οι εργαζόμενοι έχουν ένα μικρό αερόθερμο κάτω από το γραφείο στα πόδια ώστε να μην κρυσταλλώσουν όπως εγώ. Αυτό θα πει κατανάλωση ενέργειας!! (Και εις ανώτερα παιδια!)

Εκκρέμει ένα ποστ-παραγγελιά που μου το έχει ζητήσει μια "γωνίτσα".. ;)

p.s. άσχετο αλλά επίκαιρο : αηδίασα πραγματικά σήμερα όταν στο δελτίο του mega ρώτησε η Τρέμη τον χειρουργό του Χριστόδουλου: "Πείτε μας κε καθηγητά τι προσδόκιμο ζωής έχει ο ανθρωπος αυτός;". Πιο αισχρή και γλοιώδη ερώτηση δεν έχω ακούσει...
Ωραία,πάλι ενημερωθήκαμε!

Για την κρατική τηλεόραση..

Είναι σε όλους γνωστό ότι τα ιδιωτικά κανάλια, στα δελτία ειδήσεων τους, συχνά πυκνα παρουσιάζουν και ειδήσεις-διαφημήσεις ώστε να προωθήσουν τις δραστηριότητες των ιδιοκτητών τους. Π.χ. το Μega για τις εκδηλώσεις του μεγάρου μουσικής, ο Ant1 για την ομάδα του Πανελληνίου και τσικλητήρια, το Alter για την εφήμερίδα του Επενδυτή κλπ..
Διαφωνώ κάθετα με την ιδέα αυτή γιατί μειώνει κατά πολύ το επίπεδο των ειδήσεων αλλά είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει κουμάντο στο κανάλι του και στις ειδήσεις του. Ο τηλεθεατής επιλέγει άλλωστε..
Παρόλα αυτά σήμερα στις ειδήσεις της ΕΤ1 είδα σαν θέμα τη νέα προσφορά του περιοδικού ραδιοτηλεόραση. Έχετε εξαντλήσει όλες τις ειδήσεις στην κρατική τηλεόραση; Αν ναι τοτε ας τελειώσει το δελτίο 5 λεπτά νωρίτερα και εκείνα τα 5 λεπτά ας παίξει η διαφήμηση του περιοδικού σας.. Αλλά μη μας το παρουσιάζετε και σαν είδηση! Προτιμώ ρε αδερφέ να μάθω για τα νέα της Πάρις Χίλτον τώρα που βγήκε απο τη φυλακή παρά για την προσφορά του περιοδικού σου!

Για την Αμαλία Καλυβίνου

Ουφ! Πάει και αυτό..

Τις τελευταίες εβδομάδες είχα μια μικρη πληγή στο στόμα στο κάτω χείλος εσωτερικά..Ήταν τόσο ενοχλήτικο που μου χαλούσε μονίμως τη διάθεση.. Τελικά πήγα σε έναν τοπικό χειρουργό οδοντίατρο για να μου το αφαιρέσει! Παρόλα αυτά πέρασα μια μικρή αγωνία που την περιγράφει πολύ πετυχημένα ο ομοιοπαθής σε αυτό το blog.
Δε θα ξεχάσω την πιο αστεία στιγμή στην ιστορία: την ώρα που ο γιατρός μου έκανε την ένεση για την αναισθησία η νοσοκόμα απο δίπλα με χτύπουσε απαλά στον ώμο..μάλλον για να μου αποσπά την προσοχή.. Πρώτη φορά που μου κάνανε ένεση και κρατιόμουνα με το ζόρι να μην βάλω τα γέλια! Ο γιατρός στο τέλος μάλιστα μου ζήτησε και συγγνώμη αν τυχόν με πόνεσε!!
Τέλος αυτό που με άφησε άναυδη είναι ότι μετά από μια ώρα που έφθασα στο σπίτι από την επέμβαση να σου ο γιατρός τηλέφωνο να με ρωτήσει τι κάνω και αν αισθάνομαι καλά (καλα αισθανόμουνα αλλά ποιος του είπε οτι μπορώ και να μιλήσω έχοντας γάζα στο στόμα και κρατώντας τον πάγο μετα μανίας)..ουδέν σχόλιο!

Αντίο μικρούλι μου!

Μετά από ενάμιση περίπου χρόνο μαζί μας, η Μπιμπούλα μας άφησε για να πάει να βρει καλύτερο πριονίδι.. Η Μπίμπη ήταν το πρώτο μου κατοικίδιο ζωάκι(εξαιρουμένων πουλιών και ψαριών).
Περάσαμε μαζί πολύ δύσκολες αλλά και πολύ ευχάριστες στιγμές.. Δεν έχω συναντήσει ποτέ μου πιο "αντι-στρες" πλασματάκι.Έρχονται ώρες που δε θέλουμε να ακούσουμε και να μιλήσουμε σε κανέναν. Εγώ εκείνες τις ώρες επιστράτευα τη Μπίμπη.. Δεν ανταλλάσαμε κουβέντες.. μόνο βλέματα!
Δε νομίζω να κατάλαβε ποτέ πόσο με βοήθησε..


Σ'ευχαριστώ και αντίο!

Όχι! Δε σε ξέχασα..

Πολλά και διάφορα έχουν αλλάξει από το τελευταίο post. Το βασικότερο είμαι εγώ...
Τα δύο τελευταία χρόνια αν και διέφεραν σαν μέρα με τη νύχτα με έχουν κάνει άλλο άνθρωπο.
Ίσως γιατι κάποια πράγματα τα δέχθηκα στη ζωή μου χωρίς να είμαι σίγουρη ότι τα θέλω και είχαν καταστροφικές συνέπειες σε διάφορους τομείς.. Το ένστικτο μας τελικά πρέπει να το εμπιστευόμαστε! Καμιά λογική δεν είναι ανώτερη..

Την επόμενη φορά θα συνεχίσω με κάτι πιο ανάλαφρο. Ελπίζω.. :)