Update..

Από που να πρωτοξεκινήσω.. Ντάλα καλοκαίρι το προηγούμενο post από Ελλάδα (μου λείπει πολυ..) και τώρα στο College Station φθινόπωρο μεν, αλλά με καλοκαιρινό καιρό.. 9 οκτωβρίου και εδώ σκάει ο τζιτζικας..
Μόνο σε εξωτερικό χώρο αυτό, γιατί σε οποιοδήποτε κτίριο και να μπω χρειάζομαι και το γουναρικό μιας και στους 20 βαθμούς στην καλύτερη περίπτωση το αιρ-κοντίτιον! Και άντε αυτό υποφέρεται κάπως όταν πας για ψώνια ή για φαγητό κάπου (στην τελευταία περίπτωση παραγγέλνεις κάτι καυτερό και έρχεται στα ίσα του το πραμα..). Το πρόβλημα μου είναι ότι αυτή την κατάσταση έχω να την αντιμετωπίσω καθημερινά στο κτίριο που βρίσκεται το δωμάτιο (μπουντρούμι) που είναι το γραφείο μου..
Η κατάσταση έχει ως εξής:
ξυπνάω πρωί και με την τσίμπλα στο μάτι αρπάζω ότι πιο καλοκαιρινό έχω. Στη διαδρομή, φυσικά με τα ποδαράκια, μου βγαίνει η γλώσσα έξω από τη ζέστη.. Φθάνω μέσα στον ιδρώτα, ένα σκέτο σίχαμα..Ξαφνικά κάθε σκέψη χάνεται! Ανοίγω την πόρτα του κτηρίου και Κ-Ρ-Υ-Ο (ααααααχ)!
Τις επόμενες ώρες η κατάσταση σταδιακά εξελίσσεται από ευχάριστη σε απλά υποφερτή και σε κάνα 2ωρο η θερμοκρασία μου φαίνεται πολική. Το χειρότερο είναι το δωμάτιο των βασανιστηρίων ή αλλιώς η αίθουσα που κάνουμε τις συναντήσεις 17 Βαθμοί! μπρρρ . Όλα αυτά ώσπου να ξανανοίξει η πορτούλα του κτηρίου και να από την συντήρηση να επιστρέψω στον φούρνο.

Το πιο ενδιαφέρον που άκουσα πριν λίγο καιρό είναι ότι σε αρκετά κτίρια εντός του πανεπιστημίου οι εργαζόμενοι έχουν ένα μικρό αερόθερμο κάτω από το γραφείο στα πόδια ώστε να μην κρυσταλλώσουν όπως εγώ. Αυτό θα πει κατανάλωση ενέργειας!! (Και εις ανώτερα παιδια!)

Εκκρέμει ένα ποστ-παραγγελιά που μου το έχει ζητήσει μια "γωνίτσα".. ;)

p.s. άσχετο αλλά επίκαιρο : αηδίασα πραγματικά σήμερα όταν στο δελτίο του mega ρώτησε η Τρέμη τον χειρουργό του Χριστόδουλου: "Πείτε μας κε καθηγητά τι προσδόκιμο ζωής έχει ο ανθρωπος αυτός;". Πιο αισχρή και γλοιώδη ερώτηση δεν έχω ακούσει...
Ωραία,πάλι ενημερωθήκαμε!