Ουφ! Πάει και αυτό..

Τις τελευταίες εβδομάδες είχα μια μικρη πληγή στο στόμα στο κάτω χείλος εσωτερικά..Ήταν τόσο ενοχλήτικο που μου χαλούσε μονίμως τη διάθεση.. Τελικά πήγα σε έναν τοπικό χειρουργό οδοντίατρο για να μου το αφαιρέσει! Παρόλα αυτά πέρασα μια μικρή αγωνία που την περιγράφει πολύ πετυχημένα ο ομοιοπαθής σε αυτό το blog.
Δε θα ξεχάσω την πιο αστεία στιγμή στην ιστορία: την ώρα που ο γιατρός μου έκανε την ένεση για την αναισθησία η νοσοκόμα απο δίπλα με χτύπουσε απαλά στον ώμο..μάλλον για να μου αποσπά την προσοχή.. Πρώτη φορά που μου κάνανε ένεση και κρατιόμουνα με το ζόρι να μην βάλω τα γέλια! Ο γιατρός στο τέλος μάλιστα μου ζήτησε και συγγνώμη αν τυχόν με πόνεσε!!
Τέλος αυτό που με άφησε άναυδη είναι ότι μετά από μια ώρα που έφθασα στο σπίτι από την επέμβαση να σου ο γιατρός τηλέφωνο να με ρωτήσει τι κάνω και αν αισθάνομαι καλά (καλα αισθανόμουνα αλλά ποιος του είπε οτι μπορώ και να μιλήσω έχοντας γάζα στο στόμα και κρατώντας τον πάγο μετα μανίας)..ουδέν σχόλιο!